W starożytności śmieci stanowiły odpady naturalne, szybko rozkładające się i nie będące zagrożeniem dla środowiska. Porzucane były przez ludy koczownicze, które pozostawiały je w miejscu ostatniego pobytu, natomiast mieszkańcy osad i wiosek mieli większy problem. Zazwyczaj wyrzucali je za dom i przykrywali ziemią lub pozostawiali na ulicy. Skutkiem tego były podnoszące się grunty na terenach osad i miast, w przypadku Troi poziom podnosił się o 1 m w ciągu 100 lat. W 320 r. p.n.e. w Atenach wydano rozporządzenie zakazujące zasypywania ulic odpadami i jednocześnie nakazujące ich zakopywanie lub wywożenie poza miasto do specjalnie przygotowanych do tego składowisk.
W okresie średniowiecza śmieci wyrzucano także na ulicę. W europejskich miastach ulice oczyszczane były przez chodzące po ulicach zwierzęta, głównie świnie, a także ptaki takie jak kanie i kruki, które zjadały większość z odpadków.
Następstwem takiego sposobu pozbywania się śmieci był rozwój myszy
i szczurów w miastach, a w konsekwencji zwiększone występowanie i szybkie roznoszenie chorób na zwierzęta i ludzi.
W okresie XIX wieku coraz bardziej zarysowywał się już znany dzisiaj recykling. Wiele osób zajmowało się zbieraniem różnych przedmiotów i odpadków, które były sprzedawane oraz wykorzystywane do produkcji innych rzeczy. W 1883 roku pojawił się we Francji pierwszy kosz na śmieci.
W XX i XXI wieku odpady gromadzone były i są na wysypiskach śmieci umiejscowionych z dala od siedlisk ludzkich, jednak zbytnie nagromadzenie odpadów, często szkodliwych dla środowiska, rozkładających się przez kilkadziesiąt, a nawet ponad 100 lat, lat spowodował, że zaczęto na większą skalę zajmować się wykorzystaniem śmieci do ponownego ich przetwarzania na produkty użyteczne.